Valmiki Ramayana, Balakanda, Sarga 24. Vishwamitra narrates the story of deomoness Tataka

 

[While crossing the river Rama asks "What is this tumultuous sound gushing from the Ganga?"--Viswamitra gives the reply--The trio enter the forest -- Viswamitra narrates the story of Tataka.]

തത: പ്രഭാതേ വിമലേ കൃതാഹ്നികമരിന്ദമൌ.
വിശ്വാമിത്രം പുരസ്കൃത്യ നദ്യാസ്തീരമുപാഗതൌ৷৷1.24.1৷৷

Thereafter the destroyers of foes, Rama and Lakshmana offering their morning oblations on that bright dawn arrived at the bank of the river (Ganga) with Viswamitra ahead of them.

തേ ച സര്വേ മഹാത്മാനോ മുനയസ്സംശ്രിതവ്രതാ:.
ഉപസ്ഥാപ്യ ശുഭാം നാവം വിശ്വാമിത്രമഥാബ്രുവന്৷৷1.24.2৷৷

All the high-minded ascetics and strict followers of vows secured an auspicious boat for them and addressed Viswamitra, saying:

ആരോഹതു ഭവാന്നാവം രാജപുത്രപുരസ്കൃത:.
അരിഷ്ടം ഗച്ഛ പന്ഥാനം മാ ഭൂത്കാലവിപര്യയ:৷৷1.24.3৷৷

With the princes ahead of you, board the boat. Tread the safe path. Let there be no loss of time.

വിശ്വാമിത്രസ്തഥേത്യുക്തവാ താനൃഷീനഭിപൂജ്യ ച.
തതാര സഹിതസ്താഭ്യാം സരിതം സാഗരങ്ഗമാമ്৷৷1.24.4৷৷

"Be it so", said Viswamitra and paid respect to all those sages. And accompanied by them (Rama and Lakshmana), crossed the river flowing towards the sea.

തതശ്ശുശ്രാവ വൈ ശബ്ദമതിസംരമ്ഭവര്ധിതമ്.
മധ്യമാഗമ്യ തോയസ്യ സഹ രാമ:കനീയസാ৷৷1.24.5৷৷

As they reached the mid-stream, Rama and his younger brother heard a sound greatly augmented by the speed (of the river

അഥ രാമസ്സരിന്മധ്യേ പപ്രച്ഛ മുനിപുങ്ഗവമ്.
വാരിണോ ഭിദ്യമാനസ്യ കിമയം തുമുലോ ധ്വനി:৷৷1.24.6৷৷

Rama enquired of Viswamitra, the best of sages, "What is this tumultuous sound bursting out of the waters?"

രാഘവസ്യ വചശ്ശ്രുത്വാ കൌതൂഹലസമന്വിത:.
കഥയാമാസ ധര്മാത്മാ തസ്യ ശബ്ദസ്യ നിശ്ചയമ്৷৷1.24.7৷৷

At the words of Rama filled with curiosity, the righteous (Viswamitra) narrated the true nature of that sound.

കൈലാസപര്വതേ രാമ മനസാ നിര്മിതം സര:.
ബ്രഹ്മണാ നരശാര്ദൂല തേനേദം മാനസം സര:৷৷1.24.8৷৷

"O tiger among men, Rama. Brahma created out of his mind a lake on mount Kailas and so that lake is called Manasa (Sarovara).

തസ്മാത്സുസ്രാവ സരസസ്സായോധ്യാമുപഗൂഹതേ .
സര പ്രവൃത്താ സരയൂ: പുണ്യാ ബ്രഹ്മസരശ്ച്യുതാ৷৷1.24.9৷৷

This river which flows from Manasa Sarovara is, therefore, known as 'Sarayu'. It
surrounds Ayodhya. This sacred river flows from that lake of Brahma.

തസ്യായമതുലശ്ശബ്ദോ ജാഹ്നവീമഭിവര്തതേ.
വാരിസങ്ക്ഷോഭജോ രാമ പ്രണാമം നിയത:കുരു৷৷1.24.10৷৷

When Ganga approaches this river (Sarayu), there is a clash of waters and this great noise is produced. Rama, offer respectful salutations here, with a calm mind".

താഭ്യാം തു താവുഭൌ കൃത്വാ പ്രണാമമതിധാര്മികൌ.
തീരം ദക്ഷിണമാസാദ്യ ജഗ്മതുര്ലഘുവിക്രമൌ৷৷1.24.11৷৷

Deeply religious (in nature) they both made obeisance to the two rivers and reached the southern bank and advanced with quick steps.

സ വനം ഘോരസങ്കാശം ദൃഷ്ട്വാ നൃപവരാത്മജ:.
അവിപ്രഹതമൈക്ഷ്വാക: പപ്രച്ഛ മുനിപുങ്ഗവമ്৷৷1.24.12৷৷

He who was a descendent of Ikshvaku and son of the best of kings, (Dasaratha) having seen that untrodden and dreadful forest asked the foremost of the ascetics:

അഹോ വനമിദം ദുര്ഗം ഝില്ലികാഗണനാദിതമ്.
ഭൈരവൈശ്ശപദൈ: പൂര്ണം ശകുന്തൈര്ദാരുണാരുതൈ:৷৷1.24.13৷৷

"What a wonder! This inaccessible forest echoes with the (shrill) chirpings of crickets It is filled with ferocious beasts and birds producing fearful sounds.

നാനാപ്രകാരൈശ്ശകുനൈ ര്വാശ്യദ്ഭിര്ഭൈരവസ്വനൈ:.
സിംഹവ്യാഘ്രവരാഹൈശ്ച വാരണൈശ്ചോപശോഭിതമ്৷৷1.24.14৷৷

"It resounds with the frightful shricks of various kinds of birds. Lions, tigers, boars and elephants prowl about.

ധവാശ്വകര്ണകകുഭൈര്ബില്വതിന്ദുകപാടലൈ:.
സങ്കീര്ണം ബദരീഭിശ്ച കിന്ന്വേതദ്ദാരുണം വനമ്৷৷1.24.15৷৷

This forest jampacked with dhava, ashvakarna, kakubha, bilva, tinduka, patala and badari trees, how frightening this forest could be!"

തമുവാച മഹാതേജാ വിശ്വാമിത്രോ മഹാമുനി:.
ശ്രൂയതാം വത്സ കാകുത്സ്ഥ! യസ്യൈതദ്ദാരുണം വനമ്৷৷1.24.16৷৷

Viswamitra, the great sage radiating energy addressing Rama said, "O child of kakusthsa dynasty I shall tell you whose dreadful forest this is. Listen"!

ഏതൌ ജനപദൌ സ്ഫീതൌ പൂര്വമാസ്താം നരോത്തമ!.
മലദാശ്ച കരൂശാശ്ച ദേവനിര്മാണനിര്മിതൌ৷৷1.24.17৷৷

O best among men, formerly these two large and prosperous cities called Malada and Karusha built by celestial architects existed.

പുരാ വൃത്രവധേ രാമ! മലേന സമഭിപ്ലുതമ്.
ക്ഷുധാ ചൈവ സഹസ്രാക്ഷം ബ്രഹ്മഹത്യാ സമാവിശത്৷৷1.24.18৷৷

O Rama, in ancient times after killing Vritrasura, Indra was overpowered by the sin of slaying a brahmin and was affected by impurity and hunger.

തമിന്ദ്രം സ്നാപയന് ദേവാ ഋഷയശ്ച തപോധനാ:.
കലശൈസ്സ്നാപയാമാസുര്മലം ചാസ്യ പ്രമോചയന്৷৷1.24.19৷৷

Devas and rishis endowed with the wealth of asceticism bathed Indra with the (consecrated) waters (brought from all rivers) from the pitchers and got him cleansed of impurities.

ഇഹ ഭൂമ്യാം മലം ദത്വാ ദത്വാ കാരൂശമേവ ച.
ശരീരജം മഹേന്ദ്രസ്യ തതോ ഹര്ഷം പ്രപേദിരേ৷৷1.24.20৷৷

With the hunger and the taint and impurity from the body of Mahendra removed at this place, the devas rejoiced.

നിര്മലോ നിഷ്കരൂശശ്ച ശുചിരിംന്ദ്രോ യദാഭവത്.
ദദൌ ദേശസ്യ സുപ്രീതോ വരം പ്രഭുരനുത്തമമ്৷৷1.24.21৷৷

Cleansed of his impurities and his hunger gone, Indra once again became pure. All-powerful Indra highly pleased gave an excellent boon to that region.

ഇമൌ ജനപദൌ സ്ഫീതൌ ഖ്യാതിം ലോകേ ഗമിഷ്യത:.
മലദാശ്ച കരൂശാശ്ച മമാങ്ഗമലധാരിണൌ৷৷1.24.22৷৷

Indra blessed the place saying, 'Having absorbed impurities of my body, let these places be extremely fertile and prosperous and let this be renowned throughout this world as Malada and Karusha'.

സാധു സാധ്വിതി തം ദേവാ: പാകശാസനമബ്രുവന്.
ദേശസ്യ പൂജാം താം ദൃഷ്ട്വാ കൃതാം ശക്രേണ ധീമതാ৷৷1.24.23৷৷

Having seen the honour bestowed on that land by the wise Indra, the gods said to him, 'Well done, Well done'.

ഏതൌ ജനപദൌ സ്ഫീതൌ ദീര്ഘകാലമരിന്ദമ.
മലദാശ്ച കരൂശാശ്ച മുദിതൌ ധനധാന്യത:৷৷1.24.24৷৷

O Destroyers of enemies! these prosperous townships, Malada and Karusha looked cheerful with (bumper) crops and wealth for a long time.

കസ്യചിത്ത്വഥ കാലസ്യ യക്ഷീ വൈ കാമരൂപിണീ.
ബലം നാഗസഹസ്രസ്യ ധാരയന്തീ തദാ ഹ്യഭൂത്৷৷1.24.25৷৷

താടകാ നാമ ഭദ്രം തേ ഭാര്യാ സുന്ദസ്യ ധീമത:. 2
മാരീചോ രാക്ഷസ: പുത്രോ യസ്യാശ്ശക്രപരാക്രമ:৷৷1.24.26৷৷

Then, after a lapse of several years, O gentle one! a terrible yakshini by name Tataka,
wife of intelligent Sunda, capable of assuming different forms at will, possessed of the strength of a thousand elephants and mother of a rakshasa known as Maricha armed with the power of Indra took possession of this place.

വൃത്തബാഹുര്മഹാവീര്യോ വിപുലാസ്യ തനുര്മഹാന്.
രാക്ഷസോ ഭൈരവാകാരോ നിത്യം ത്രാസയതേ പ്രജാ:৷৷1.24.27৷৷

The arms (of Maricha) are round and strong. He is highly energetic. He has a large face and a huge body. In appearance, he is gigantic and possesses a dreadful form. That rakshasa always threatened the inhabitants.

ഇമൌ ജനപദൌ നിത്യം വിനാശയതി രാഘവ.
മലദാംശ്ച കരൂശാംശ്ച താടകാ ദുഷ്ടചാരിണീ৷৷1.24.28৷৷

"O Rama! that wicked than Tataka carried on her depredations at regular intervals in these locations, Malada and Karusha.

സേയം പന്ഥാനമാവൃത്യ വസത്യധ്യര്ധയോജനേ.
അത ഏവ ന ഗന്തവ്യം താടകായാ വനം യത:৷৷1.24.29৷৷

Tataka lives at a distance of one and a half yojanas from here obstructing the path.
Since Tataka dwells in this forest, no one comes here (because of fears).

സ്വബാഹുബലമാശ്രിത്യ ജഹീമാം ദുഷ്ടചാരിണീമ്.
മന്നിയോഗാദിമം ദേശം കുരു നിഷ്കണ്ടകം പുന:৷৷1.24.30৷৷

"By the strength of your arms slay this one of wicked deeds. Comply with my orders and make this country safe (and habitable).

ന ഹി കശ്ചിദിമം ദേശം ശക്നോത്യാഗന്തുമീദൃശമ്.
യക്ഷിണ്യാ ഘോരയാ രാമ ഉത്സാദിതമസഹ്യയാ৷৷1.24.31৷৷

O Rama! none dare approach this country ravaged by such dreadful, intolerable yakshini.

ഏതത്തേ സര്വമാഖ്യാതം യഥൈതദ്ദാരുണം വനമ്.
യക്ഷ്യാ ചോത്സാദിതം സര്വമദ്യാപി ന നിവര്തതേ৷৷1.24.32৷৷

You have been told the manner in which this fierce forest is entirely ruined by that cruel yakshini. Tell now she has not left this place".

ഇത്യാര്ഷേ ശ്രീമദ്രാമായണേ വാല്മീകീയ ആദികാവ്യേ ബാലകാണ്ഡേ ചതുര്വിംശതിസ്സര്ഗ:৷৷

Thus ends the twentyfourth sarga of Balakanda of the holy Ramayana the first epic composed by sage Valmiki.

तत: प्रभाते विमले कृताह्निकमरिन्दमौ।
विश्वामित्रं पुरस्कृत्य नद्यास्तीरमुपागतौ।।1.24.1।।

ते च सर्वे महात्मानो मुनयस्संश्रितव्रता:।
उपस्थाप्य शुभां नावं विश्वामित्रमथाब्रुवन्।।1.24.2।।

आरोहतु भवान्नावं राजपुत्रपुरस्कृत:।
अरिष्टं गच्छ पन्थानं मा भूत्कालविपर्यय:।।1.24.3।।

विश्वामित्रस्तथेत्युक्तवा तानृषीनभिपूज्य च।
ततार सहितस्ताभ्यां सरितं सागरङ्गमाम्।।1.24.4।।

ततश्शुश्राव वै शब्दमतिसंरम्भवर्धितम्।
मध्यमागम्य तोयस्य सह राम:कनीयसा।।1.24.5।।

अथ रामस्सरिन्मध्ये पप्रच्छ मुनिपुङ्गवम्।
वारिणो भिद्यमानस्य किमयं तुमुलो ध्वनि:।।1.24.6।।

राघवस्य वचश्श्रुत्वा कौतूहलसमन्वित:।
कथयामास धर्मात्मा तस्य शब्दस्य निश्चयम्।।1.24.7।।

कैलासपर्वते राम मनसा निर्मितं सर:।
ब्रह्मणा नरशार्दूल तेनेदं मानसं सर:।।1.24.8।।

तस्मात्सुस्राव सरसस्सायोध्यामुपगूहते ।
सर प्रवृत्ता सरयू: पुण्या ब्रह्मसरश्च्युता।।1.24.9।।

तस्यायमतुलश्शब्दो जाह्नवीमभिवर्तते।
वारिसङ्क्षोभजो राम प्रणामं नियत:कुरु।।1.24.10।।

ताभ्यां तु तावुभौ कृत्वा प्रणाममतिधार्मिकौ।
तीरं दक्षिणमासाद्य जग्मतुर्लघुविक्रमौ।।1.24.11।।

स वनं घोरसङ्काशं दृष्ट्वा नृपवरात्मज:।
अविप्रहतमैक्ष्वाक: पप्रच्छ मुनिपुङ्गवम्।।1.24.12।।

अहो वनमिदं दुर्गं झिल्लिकागणनादितम्।
भैरवैश्शपदै: पूर्णं शकुन्तैर्दारुणारुतै:।।1.24.13।।

नानाप्रकारैश्शकुनै र्वाश्यद्भिर्भैरवस्वनै:।
सिंहव्याघ्रवराहैश्च वारणैश्चोपशोभितम्।।1.24.14।।

धवाश्वकर्णककुभैर्बिल्वतिन्दुकपाटलै:।
सङ्कीर्णं बदरीभिश्च किन्न्वेतद्दारुणं वनम्।।1.24.15।।

तमुवाच महातेजा विश्वामित्रो महामुनि:।
श्रूयतां वत्स काकुत्स्थ यस्यैतद्दारुणं वनम्।।1.24.16।।

एतौ जनपदौ स्फीतौ पूर्वमास्तां नरोत्तम।
मलदाश्च करूशाश्च देवनिर्माणनिर्मितौ।।1.24.17।।

पुरा वृत्रवधे राम मलेन समभिप्लुतम्।
क्षुधा चैव सहस्राक्षं ब्रह्महत्या समाविशत्।।1.24.18।।

तमिन्द्रं स्नापयन् देवा ऋषयश्च तपोधना:।
कलशैस्स्नापयामासुर्मलं चास्य प्रमोचयन्।।1.24.19।।

इह भूम्यां मलं दत्वा दत्वा कारूशमेव च।
शरीरजं महेन्द्रस्य ततो हर्षं प्रपेदिरे।।1.24.20।।

निर्मलो निष्करूशश्च शुचिरिंन्द्रो यदाभवत्।
ददौ देशस्य सुप्रीतो वरं प्रभुरनुत्तमम्।।1.24.21।।

इमौ जनपदौ स्फीतौ ख्यातिं लोके गमिष्यत:।
मलदाश्च करूशाश्च ममाङ्गमलधारिणौ।।1.24.22।।

साधु साध्विति तं देवा: पाकशासनमब्रुवन्।
देशस्य पूजां तां दृष्ट्वा कृतां शक्रेण धीमता।।1.24.23।।

एतौ जनपदौ स्फीतौ दीर्घकालमरिन्दम।
मलदाश्च करूशाश्च मुदितौ धनधान्यत:।।1.24.24।।

कस्यचित्त्वथ कालस्य यक्षी वै कामरूपिणी।
बलं नागसहस्रस्य धारयन्ती तदा ह्यभूत्।।1.24.25।।

ताटका नाम भद्रं ते भार्या सुन्दस्य धीमत:। 2
मारीचो राक्षस: पुत्रो यस्याश्शक्रपराक्रम:।।1.24.26।।

वृत्तबाहुर्महावीर्यो विपुलास्य तनुर्महान्।
राक्षसो भैरवाकारो नित्यं त्रासयते प्रजा:।।1.24.27।।

इमौ जनपदौ नित्यं विनाशयति राघव।
मलदांश्च करूशांश्च ताटका दुष्टचारिणी।।1.24.28।।

सेयं पन्थानमावृत्य वसत्यध्यर्धयोजने।
अत एव न गन्तव्यं ताटकाया वनं यत:।।1.24.29।।

स्वबाहुबलमाश्रित्य जहीमां दुष्टचारिणीम्।
मन्नियोगादिमं देशं कुरु निष्कण्टकं पुन:।।1.24.30।।

न हि कश्चिदिमं देशं शक्नोत्यागन्तुमीदृशम्।
यक्षिण्या घोरया राम उत्सादितमसह्यया।।1.24.31।।

एतत्ते सर्वमाख्यातं यथैतद्दारुणं वनम्।
यक्ष्या चोत्सादितं सर्वमद्यापि न निवर्तते।।1.24.32।।

इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीय आदिकाव्ये बालकाण्डे चतुर्विंशतिस्सर्ग:।।